W większości tradycyjnych projektów kierownicy budowy tworzą matryce i rysują schematy, aby rozdzielić odpowiedzialność w ramach oddzielnych arkuszy. Pomaga to tylko do momentu, gdy schemat nie jest wystarczająco szczegółowy, aby objąć sporny element lub też gdy spór jest zbyt ostry.
Można jednak zrobić to mądrze, wykorzystując metodykę BIM. Jak? Zapraszam do zapoznania się z tym krótkim, ale ważnym tematem!
Spis treści
Czym jest właściwość "odpowiedzialność" w projekcie budowlanym?
Na placu budowy bardzo często dochodzi do sporów na styku różnych branż. W przypadku błędów, przeróbek lub innych kwestii, podmioty zaangażowane w projekt często kończą na obwinianiu się nawzajem.
W rzeczywistości można tego uniknąć, na przykład przypisując odpowiedzialność do każdego obiektu w modelu.
Innymi słowy, właściwość odpowiedzialności to informacja o tym, za co zespół wykonawcy jest odpowiedzialny na miejscu.
Z BIM-technicznego punktu widzenia, odpowiedzialność jest właściwością zdefiniowaną przez użytkownika, która zawiera ciąg znaków. Każdy obiekt w projekcie ma tę wartość i odpowiada dyscyplinie lub zespołowi odpowiedzialnemu za montaż elementu na miejscu.
Oczywiście można nazwać tę właściwość w różny sposób. Niektóre projekty nazywają ją „Kontrakt”, inne „Zespół”, „Firma” lub „Dyscyplina”. Idea pozostaje ta sama.
Dlaczego warto używać właściwości "odpowiedzialność" w swoim projekcie?
Prosty podział odpowiedzialności za elementy budynku pomiędzy interesariuszy projektu
Każdy numer odpowiedzialności jest przypisany do konkretnego zespołu budowlanego. Korzystanie z tej właściwości ułatwia ustalenie, która firma jest odpowiedzialna za instalację określonego obiektu. Jeśli obiekt ma wartość np. „403 Sprzęt Oświetleniowy”, jasne jest, że wykonawca wykonujący pracę dla „401 Instalacja Elektryczna” nie zamawia go ani nie montuje.
Pomaga to również w rozwiązywaniu sporów – jeśli pojawia się problem, często jest on związany z konkretnym obiektem. Odpalasz model i sprawdzasz, kto jest wykonawcą.
Drzwi wewnętrzne i drzwi przeciwpożarowe. W naszym projekcie należą one do dwóch różnych podwykonawców. Jeden jest oznaczony numerem odpowiedzialności K2420, a drugi K2421.
Doskonała orientacja przestrzenna dla pracowników na placu budowy
Łatwiejsze zarządzanie modelem
Wykonawca ma właściwość, do której może się odwołać. Łatwo jest przefiltrować model tylko do elementów, za których budowę odpowiedzialny jest zespół. Dzięki temu dokonywanie przedmiarów jest znacznie płynniejsze – masz już wszystkie elementy, które musisz zmierzyć.
Co więcej, wykonawca może wdrożyć narzędzie do sprawdzania kolizji, aby zweryfikować, czy „jego” obiekty w modelu mają właściwą odpowiedzialność (np. sprawdzić, czy istnieją tylko typy IfcDuct, a nie IfcPipe, jeśli instalujesz wentylację).
Poprawia to jakość modelu i przyspiesza proces zamówień.
Lepsza komunikacja
Interesariusze projektu odnoszą się do firm lub zespołów na podstawie ich numerów odpowiedzialności. Ułatwia to komunikację zarówno na miejscu, jak i podczas zarządzania problemami.
Kiedy znajdujemy problem, możemy po prostu oznaczyć go numerem odpowiedzialności, zamiast używać nazw firm lub długich opisów elementów. Ponadto podczas sortowania i grupowania zgłoszeń można użyć tej właściwości jako klucza do redystrybucji uwag.
Jak w praktyce wykorzystać właściwość "odpowiedzialność" w swoim projekcie?
1. Utwórz listę odpowiedzialności
Podobnie jak podczas tworzenia struktury podziału pracy w projekcie (https://www.workbreakdownstructure.com/), dzielisz budynek według dyscyplin i systemów od szerokiego do wąskiego. Rozbijasz harmonogram, aż każdy element z listy będzie zarządzany przez jedną osobę lub organizację. Szczegółowość listy może się różnić w zależności od wielkości i złożoności projektu.
Na przykład w mniejszym projekcie jedna firma może wykonać wszystkie instalacje sanitarne, podczas gdy większe projekty mogą wymagać dalszego podziału na systemy: wodno-kanalizacyjne, grzewcze, tryskaczowe, gazowe itp.
Tworząc taką listę, nie zapomnij nadać każdej pozycji unikalnego numeru i podzielić listę, aż pokryjesz 100% elementów budynku.
Przyjrzyjmy się przykładowemu podziałowi niektórych obowiązków. Najpierw bierzemy główne elementy budynku i nadajemy im numery i nazwy:
Pamiętaj o dołączeniu schematu do swojego BEP! Można również użyć formy tabelarycznej. W ten sposób można również dodać dodatkową kolumnę z nazwą podmiotu odpowiedzialnego i danymi kontaktowymi. Należy również aktualizować tę tabelę przez cały czas trwania projektu.
Ważna uwaga!
Najprostsze w użyciu i zapamiętaniu jest przestrzeganie krajowego standardu, który podaje gotowe numery klasyfikacji. Wiele krajów ma swoje tabele. Przykłady klasyfikacji: Omniclass, Uniclass, Coclass lub Bygnigsdelstabellen. Z tego co wiem, w Polsce nie ma normy klasyfikującej elementy budowlane.
2. Utwórz atrybut nośnika właściwości odpowiedzialności w modelu i mapowaniu IFC
Po utworzeniu listy następną czynnością jest wprowadzenie jej do każdego obiektu w modelu każdego projektu. Możesz użyć własnej właściwości w każdym narzędziu do modelowania (np. jako parametr instancji Revit w pliku parametrów współdzielonych projektu). Należy również pamiętać, aby zdefiniowana przez użytkownika właściwość IFC była zmapowana do natywnej wartości. Polecam sprawdzenie naszej strony o IFC. Przejdź do stron 4 i 5, aby zapoznać się z tematami eksportu IFC).
3. Wpisz prawidłową wartość właściwości odpowiedzialności dla każdego obiektu
Pamiętaj, że tylko spójne i poprawne dane dają wartość!
Podsumowanie
Podsumowując, właściwość odpowiedzialności w projektach BIM może sprawić, że zarządzanie budową będzie bardziej wydajne. Pomaga to zwłaszcza wykonawcom, którzy otrzymują jasny podział zadań, pomagający uniknąć nieporozumień i sporów. Korzystanie z właściwości odpowiedzialności przyspiesza zamówienia i umożliwia łatwe sprawdzanie kwestii dla wykonawców. Prowadzi to do sprawniejszej realizacji projektu .
Należy jednak pamiętać, że kluczem do osiągnięcia lepszych wyników projektu jest zachowanie konsekwencji w stosowaniu tego podejścia dla każdego obiektu we wszystkich modelach.
